Na każdą deprechę najlepszym sposobem jest spożywanie alkoholu w dużych ilościach i w dobrym towarzystwie .

Koniec lata oznacza dla mnie koniec najpiękniejszej pory roku, upałów, spacerów plażą i wypadów do okolicznych miasteczek - jednym słówem - płacz i zgrzytanie zębów... na pocieszenie potrzebne wtedy kino albo dobry film na DVD

Zgadzam się z By. Wraz z nadejsciem jesieni moje zapotrzebowanie na depresyjną muzyke wzrasta wykładniczo. Zaczyna sie filozofowanie, wyszukiwanie mrocznych kontekstów, wracaja Nephilimy przejadane Świetlikami, Comą i innymi pozytywnymi brzmieniami. Spożycie piwa wzrasta, takoz czas spedzany w słuchawkach. Szarośc poranków nastraja mnie minorowo od samego otwarcia oczu, powroty do domu około 17tej, w pełnej ciemności dobijaja na maksa. Strach sie bać, co bedzie dalej, bo im jestem starszy, tym bardziej mi się reakcje radykalizują.

No to tak: właśnie przed chwilą zwróciłem do kasy bilety na wyjazd, który miał być moją pierwszą udaną wycieczką długoterminową. Za zaoszczędzone w ten sposób pieniądze kupiłem sobie "Monty Pythona i Świętego Graala" oraz "Żywot Briana". Trzeba umieć się jakoś pocieszyć, no nie?

Always look on the light side of life Tak to szło?

aaaa, no, ja thanks jasne, że bright ale proszę o wybaczenie, właśnie na życzenie rozpoczęciowo-szkolnoroczne dziecka leciały Kanikuły...

ech!... i po co było o jesieni zaczynać... jak sobie pomyślę o tym wyjącym w ciemnościach za oknem wichrze, o tych pustych wieczorach, ponurych i bezsensownych, to już czuję, jak mi deprecha na kolanach siada...

hmmm...a widziałas film ? Ta pani raczej nie zazna spokoju w tej kuszącej mgle. Tym nniemniej klimat i wizja tego zdjecia rzeczywiście wkręcają. Mówiłem to juz milion razy i powtórzę ponownie - Silent to jest dokładnie to czego się boję. Nie film, ale 4 części gry. Nastrój tam panujący to depresja totalna.

Tibbets napisał:

Absolutnie nie mam jesiennej depresji. Co więcej: cieszę się, że pogoda w końcu staje się znośna. Nie znoszę upałów.

JESSSSS....

jesien to moja ulubiona pora roku. Lubie ta melancholie, poranne mgly itp  deprecha nigdy w zyciu, nie na jesien napewno.

JESSS....  i jeszcze kocham "Silent Hill" i jak deszcz ze śniegiem w oczy też kocham .... 

Film jak film, ale gra... przy pierwszej części podskakiwałem na każdy dźwięk, a podczas drugiej mało nie zszedłem, jak się pierwszy Piramidogłowy pokazał...

A ja szczerze mówiąc, nienawidzę lata. O wiele lepiej mój organizm funkcjonuje ponurą, mglistą i deszczową jesienią oraz zimą pod stalowym niebem. Nadmiar słońca mnie irytuje. Zresztą, dwa razy jak się w życiu zakochałem, przypadły na jesień .

Jeżeli to istotnie tak działa, to najbliższe miesiące są decydujące. W przeciwnym wypadku czekam na następny rok...