Też nie wiem, ale Gytha brzmi mało romantycznie, więc pewnie Niania Ogg nie znajduje dla niego zastosowania

Blaze King'a. Pierwsza książka tego słynnego autora jaką w życiu przeczytałam, gdyż mi się w czasie wolnym napatoczyła pod rękę. Uderzyła mnie (oczywiście pozytywnie) bezpośredniość powieści której w żadnej innej książce nie napotkałam.  IMHO rewelka. w skali od 0 do 10.. 9,5.

Ostatnio edytowany przez bitchefightefly (2009-02-20 22:51:56)

bitchefightefly napisał:

Blaze King'a. Pierwsza książka tego słynnego autora jaką w życiu przeczytałam, gdyż mi się w czasie wolnym napatoczyła pod rękę. Uderzyła mnie (oczywiście pozytywnie) bezpośredniość powieści której w żadnej innej książce nie napotkałam.  IMHO rewelka. w skali od 0 do 10.. 9,5.

heh...to wyobraź sobie inne jego powieści, jakie muszą byc dobre, bo ta jest jedną ze słabszych, IMO

Ben Bova – Saturn. Całkiem nieźle opowiedziana historia dziejąca się w przyszłości w sumie nie tak odległej, ale pamiętajmy, że książka była pisana wczasach, gdy przewidywano, że w 2000 roku będziemy mieli stałą bazę na Księżycu.
Na ziemi dzieje się… nieciekawie. Globalne ocieplenie, wyeksploatowanie złóż, epidemie chorób wenerycznych… to wszystko pojawia się we wspomnieniach bohaterów, bo w czasie akcji książki zapanowała Nowa Moralność – wprowadzona częściowo siłą, a częściowo dobrowolnie przez organizacje religijne. Jednak nie wszystkim nowy układ się podoba, dlatego cały czas odbywają się aresztowania jednostek niemoralnych. Tymczasem planuje się zasiedlenie Tytana – jednego z księżyców Saturna. Przygotowano dla osadników habitat – ogromny statek kosmiczny będący w istocie w pełni samowystarczalnym światem. Na jego pokładzie mają znaleźć się dysydenci – tym sposobem przywódcy religijni mieliby upragniony spokój, a wszelkiego rodzaju wolnomyśliciele mieliby własny niezależny świat. Ale organizacje religijne szykują intrygę, aby przejąć władze również tam.

Książka bardzo ciekawie opisująca mechanizmy dochodzenia do władzy i zachowania się tłumu. Np. ludzie uważający się za wolnomyślicieli korzystają z pierwszej okazji, by wprowadzić nowe podziały i zasady, w dodatku jeszcze bardziej surowe niż obowiązujące w Nowej Moralności. Ciekawie też opisano rolę religii w życiu społeczeństwa i jednostek, bo z jednej strony ogranicza (i to mocno) obywateli, a z drugiej mało kto protestuje przeciw ograniczeniom, bo wszyscy wiedzą, że bez zasad religijnych jeszcze gorzej, czego dowodem starcia w habitacie. Wyłania się z tego wniosek, że społeczeństwo, aby funkcjonować, musi: a) posługiwać się określonym spisem zasad; b) być podzielone na klasy mające inne zadania, ale i przywileje; c) opierać się w pewnym stopniu na religii właśnie, bo zasady religijne trudniej podważyć.
Ocena ogólna 9/10.

Arthur C. Clark - Koniec dzieciństwa. Opowieść rozpoczynająca się w okolicach końca lat 50-tych. Oba supermocarstwa szykują się do podboju kosmosu, kiedy nagle nad Ziemię przylatuje kilkaset statków kosmicznych. Obcy postępują dziwnie - z jednej strony oznajmiają, że przejmują władzę nad planetą, a z drugiej wprowadzają prawo dające wszystkim pokój i dobrobyt. Ale za tym wszystkim kryje się plan przygotowania ludzkości do pewnego wydarzenia, które zmieni świat...
Książka dająca sporo do myślenia. Pomysł na zaprowadzenie pokoju est tak prosty że aż śmieszny, a co najważniejsze - możliwy do zrealizowania. Same istoty wyglądają jak... w każdym razie ich wygląd wyjaśnia pewne ludzkie wierzenia. Pojawia się też niezwykle moim zdaniem oryginalne wyjaśnienie tego, co się z nami stanie po śmierci. Przedstawienie drogi, jaką może podążyć rozumna rasa, ma moim zdaniem dwa zadania. Po pierwsze - podkreślić jeszcze raz stanowczo, że wszyscy jesteśmy takimi samymi ludźmi i powinniśmy się zjednoczyć we wspólnym działaniu dla dobra całej ludzkości. Jednak z drugie strony ukazana jest cena, jaką zapłacimy za zjednoczenie - mianowicie zapłacimy utratą indywidualności. Czy więc warto walczyć o równość po to, by zatracić tożsamość? To jedno z pytań, które zadaje autor, ale odpowiedź każdy musi znaleźć sam.
Słabym punktem książki jest powstałe chyba nieco mimo woli Autora negatywne przesłanie: ktoś, kto osiągnął wyznaczony cel, nie ma już nic do roboty i może tylko umrzeć. Jedyny bohater, który chce coś osiągnąć w kontaktach z obcymi, umiera śmiercią naturalną tylko dlatego że ostatecznie mu się nie udało.
8/10

a co to jest jedna książka dziennie czasem w trybie przyśpieszonym czyta się po trzy jednocześnie jak się trzeba wyrobić z tekstami - mówię to z własnego doświadczenia.  Zaczyna się trzy książki i np. w jednej jest nudny kawałek to się przechodzi do drugiej itd

arachna napisał:

a co to jest jedna książka dziennie czasem w trybie przyśpieszonym czyta się po trzy jednocześnie jak się trzeba wyrobić z tekstami - mówię to z własnego doświadczenia.  Zaczyna się trzy książki i np. w jednej jest nudny kawałek to się przechodzi do drugiej itd

Moim rekordem na studiach było sześć na raz, a prywatnie trzy.

Sierra napisał:

Moim rekordem na studiach było sześć na raz, a prywatnie trzy.

No u mnie maks 3 ale czasami jak są grube cegiełki to i tak przeciąga się to na dwa dni. Zależy jak gruba książka. Ale i tak stwierdzam, że przydałby się czasami kurs szybkiego czytania (przed egzaminem szczególnie )

Oj będzie praktyka oj będzie....właśnie dostałam rozkład lektur na ten semestr.....sztuk...82. 48 obowiązkowe, reszta zalecana ale......tak czy inaczej trzeba coś z tej zalecanej przejrzeć. Literatura okresu 1939-1975, a gdzie w tym wszystkim współczesna i powszechna??? A ja jeszcze nie przepadam za tym okresem w literaturze.

Krzysztof Kamil Baczyński, Stanisław Dygat, Witold Gombrowicz, Miron Białoszewski, Gustaw Herling Grudziński, Kazimierz Bradnys, Zbigniew Herbert, Edward Stachura. Tadeusz Różewicz, Jarosław Iwaszkiewicz itd itd

nie poczytałbyś, Adalbert - taki Brandys np jest nie do przyjęcia. Herbert i Baczyński tez potrafią zmęczyć.

Szymborska rządzi.

"Buszujący w zbożu" J.D.Slalinger. Może przytoczę mały fragment. Książka jest momentami bardzo zabawna ale ogólnie pokazuje trochę prawdy o życiu.

"Zapomniałem, że jest tak późno. Znów na mnie popatrzyła i zadała to pytanie, którego się najbardziej obawiałem.
-Ernie pisał, że przyjedzie do domu w środę, że w środę dopiero zaczynają się ferie gwiazdkowe - powiedziała. - Mam nadzieję, że pana nie wezwano do domu wcześniej z powodu jakiejś choroby w rodzinie?
Pytała ze szczerym zaniepokojeniem. Czuło się, że to nie jest zwykłe wścibstwo.
- Nie, w domu wszystko w porządku - odparłem - To raczej o mnie chodzi. Czeka mnie operacja.
- Ach, jakże mi przykro! - zawołała. Naprawdę zmartwiła się o mnie. Mnie też było przykro, że ją nabrałem, ale już nie miałem odwrotu.
- Nic poważnego proszę pani. Tylko mały guz na mózgu.
- Ach!
Odruchowo podniosła rękę do ust, taka była przerażona.
- Wszystko będzie dobrze. Guz nie jest tuż pod czaszkom i zupełnie niewielki. Wytną go w ciągu dwóch minut.
Wyciągnąłem z kieszeni rozkład jazdy i zacząłem go studiować. Po prostu, żeby przerwać potok kłamstw. Bo jak się rozpędzę to mogę bujać godzinami, oczywiście jeżeli jestem w nastroju. Słowo daję. Godzinami"