arachna napisał:

ano właśnie....mnie już w sumie pierwsza część znudziła (bo jej po pierwsze nie oglądałam zbyt dokładnie) ale pamiętam, że co podglądnęłam tv to oni idą idą i idą i dojść nie mogą wreszcie doszli i koniec tyle z filmu pamiętam....nie dziwić się więc proszę, że mi się nudne wydało

pierwsza jest fajna, druga jest bardzo fajna a trzecia jest denna Ale walnelam recenzje jak z podstawowki

W drugiej byly ciekawe sceny batalistyczne. Generalnie nie lubie tego rodzaju scen ,wiec naprawde jest to wyjatek. Trzecia zepsula wrazenia po dwoch poprzednich.

John Twelve Hawks – „Traveler”
Książka ogólnie rzecz biorąc opowiada o człowieku będącym ostatnim z Travelerów – ludzi zdolnych do wysyłania swojej jaźni do światów równoległych, skąd przynoszą do naszego pomysły na ulepszenie ludzkości. Niestety ich działalność jest zwalczana przez grupę, która dąży do utrzymania status quo i wprowadzenia nieograniczonej kontroli nad ludźmi. Książka po części fantastyczna, po części sensacyjna, ale czyta się jednym tchem głównie dzięki kilku ciekawostkom.
Po pierwsze, prawdziwa tożsamość autora nie jest znana nawet wydawcy. Autor żyje bowiem w całkowitym odcięciu od cywilizacji kontaktując się z wydawcą przez telefon satelitarny. Poza tym na końcu książki są podane strony internetowe, na których można poczytać o opisanych w książce instytucjach. Po wejściu na niektóre z nich pojawia się np. informacja, że twój komputer jest zainfekowany/namierzany lub po prostu pojawia się ciekawy efekt, jakby się zawiesił, chociaż tak nie jest.
Realizmu książce dodaje fakt, że opisana w książce totalna inwigilacja teoretycznie jest już możliwa: za pomocą kamer w bankomatach, na ulicach można w sumie poznać położenie każdej osoby A najfajniejsze, że człowiek i tak nie wiedziałby, czy w danej chwili jest podglądany czy nie

Emil Zegadłowicz "Zmory". O Emilu Zegadłowiczu pisało się "Moralnie bardzo porządny" dopóki nie napisał Zmór...he he

Marcin Mortka - Ragnarok 1940. Opowieść dziejąca się w połowie 1940 roku w alternatywnej wersji historii, gdzie potomkowie Wikingów utworzyli trwałe państwa i utrzymali swoją kulturę nie pozwalając na to, by przeniknęło ją chrześcijaństwo. Po I wojnie światowej Polska dała w d... Rosji Radzieckiej i przywróciła carat. Niemcy są zależne od królestwa Danii. A tymczasem nadchodzi rok 1940 i władcom państw skandynawskich marzy się podbój całej Europy od Anglii poczynając - jak za starych dobrych czasów. Tylko że teraz mają do dyspozycji pancerniki zamiast drakkarów.

Książka o tyle ciekawa, że jest pisana tak, jakby żadna inna historia nie miała miejsca. Cytaty na początku rozdziałów jak z encyklopedii PWN, ale inni są zwycięzcy bitew, inne postacie wymawiają dane słowa. Technika też idzie nieco innym torem - rozwija się nieco szybciej niż miało to miejsce w rzeczywistości. Na zachętę powiem, że Hitler pojawia się w książce tylko raz i okazuje się, że jest generałem w armii niemieckiej podporządkowanej w pełni Danii i Norwegii, a Polska - jak wynika z załączonej mapy - ma granice jak w 1648 roku przed powstaniem Chmielnickiego.

Mira Montana Czarnawska - "Tajniki dialogu". Mała, przydatna i niezwykle przyjaznym językiem napisana książeczka, w której jest trochę informacji o kontaktach międzyludzkich, mowie ciała, różnych stylach porozumiewania się.

Mira Montana Czarnawska - "Jak bronić się przed indoktrynacją", czyli o metodach stosowanych przez tych, którzy chcą nas "przeprogramować" metodami takimi jak stosowanie emocjonalnie nacechowanego słownictwa, manipulacja ważnością i kontekstem informacji, półprawda/wybiórczość informacji, presupozycje zdań, definicje i argumentacje perswazyjne pozbawione informacji, technika "kłamstwo/oskarżenie - sprostowanie".

Lidia Grzesiuk, Ewa Trzebińska - "Jak ludzie porozumiewają się?". Książka dość stara, bo z końca lat 70-tych, a przez te 30 lat w psychologii zapewne sporo się zmieniło - tym niemniej bardzo sensowna, opisująca różne elementy i modele porozumiewania się.

I dwa komiksy:

Marjane Satrapi - "Persepolis 2: Historia powrotu". Głęboki, a miejscami rozdupczający na cycki komiks o życiu Iranki, która w czasach wojny wyemigrowała do Austrii, a potem wróciła. Polecam!

Frederik Peeters - "Niebieskie pigułki", czyli bardzo fajny i przyjazny, choć dość poważny komiks o rodzinie, w której matka i jej syn z innego związku są nosicielami wirusa HIV, a ojciec jest zdrowy. Żadnej martyrologii / sensacji itp., tylko życiowe problemy osób zakażonych i ich bliskich, obawy przed dyskryminacją, rozpadem związku itp. i ich przezwyciężanie, przemyślenia, rozmowy, dawanie sobie rady, życie erotyczne "inne" tylko w tym, że trzeba zawsze używać kondoma. Motto: osoby z HIV/AIDS mają takie samo prawo do wysokiej jakości życia jak zdrowe.

Ostatnio edytowany przez Elegant_Androgyne (2009-01-31 02:32:48)

"Podstawy toksykologii". Pora sie douczyć

właśnie , Sierra. pokaż swe Miłosierdzie

Terry Pratchett - Na glinianych nogach. Z całego Świata Dysku podcykl o straży miejskiej Ankh-Morpork podoba mi się najbardziej A moim ulubieńcem jest troll Detrytus

Viljar napisał:

Terry Pratchett - Na glinianych nogach. Z całego Świata Dysku podcykl o straży miejskiej Ankh-Morpork podoba mi się najbardziej A moim ulubieńcem jest troll Detrytus

jeśli ktoś miałby ochotę, to mam dwa filmy zrealizowane przez SKY ze Świata Dysku - jeden to 2 pierwsze tomy, a drugi - Wiedźmikołaj(hehe, mogło by się nadawać na rangę dla mnie)

cóż, Sempe i Goscinny to KULT! ALcest, Kleofas, Ananiasz, pan Rosół - nie można ich nie znać

Co wyjaśnia, dlaczego tak często chodzi na patrol z Detrytusem - umie go kontrolować Jak sobie przypominam, to Vimes jest chyba jedynym rozsądnym cżłowiekiem na Dysku w ogóle

Neil Gaiman - "Księga cmentarna". Historia chłopca, którego rodzina została zamordowana przez tajemniczego zamachowca, kiedy miał zaledwie roczek. Szczęśliwie wypełzł z łóżeczka... prosto na cmentarz, gdzie zobaczyli go umarli. Zgodnie z życzeniem ducha matki dziecka, zmarli zamieszkujący ten cmentarz zaopiekowali się nim, roztaczając nad nim Swobodę Cmentarza, umożliwiającą mu np. widzenie w ciemnościach czy znikanie z ludzkich oczu.
Trochę dramat, trochę horror, trochę komedia, jak to u Gaimana. Podobają mi się typowe dla niego usilne próby zachęcenia czytelnika, by uważniej obserwował świat wokół siebie. W "Amerykańskich bogach" starał się napisać kilka słów o każdym miasteczku; tutaj jest kilka słów o każdym zmarłym. Jest sporo nawiązań do wierzeń związanych ze zmarłymi; m. in. opis, jak rozpoznać grób zamieszkały przez ghule (przy okazji możemy się dowiedzieć, kto został ghulą po smierci ). Podoba mi  się również umiejętność nadania postaci sposobu wyrażania się typowego dla epoki (ważne, bo cmentarz zamieszkują ludzie zmarli przez kilkudziesięcioma, ale i przed kilkuset laty). Typowe dla Gaimana jest też, że nie ma 100% dobrych bohaterów, bo również protagoniści popełniają błędy i mają na sumieniu drobne grzeszki. No i szacunek dla Autora ze względu na umieszczenie ważnego fragmentu akcji w Polsce . Jedyne minusy książki to niejasne motywy "złych" i fakt, że jest bardzo krótka

8,5/10 jak na mój gust. Jeśli cenicie sobie dreszczyk i humor rodem z "Gnijącej Panny Młodej".

Oggowate
Pariser, dla mnie one rządziły w "Trzech wiedźmach".

Ostatnio edytowany przez Sierra (2009-02-13 10:41:14)