O kurna, nieźle! Obym pamiętał

Duża rzecz i cieszy: http://www.sortejernhest.dk/jern/
Wyhaczyłem jednego używanego na Tablicy, w Nałęczowie - http://tablica.pl/oferta/rower-riksza-ID34LCJ.html za 1000zł; nowe kosztują ok. 7500zł. Kolega z zaprzyjaźnionego sklepu rowerowego mi gratulował niezłego interesu... sprzedawca nie wie, co opycha . Te bakfietsen mają bardzo dobrą renomę, dużo z nich jeździ po holenderskich miastach, bo o duńskich nie muszę wspominać. 150kg ładowności i spora metalowa skrzynia [wymiary ok. 80x100...120cm] sprawiają, że będzie się nadawał do cięższych wożonek pasażerskich i towarowych.
Już zapłaciłem, spodziewam się kuriera w najbliższym tygodniu. A jeśli dobrze pójdzie, to będzie miał chrzest bojowy w piątek na Masie Krytycznej

oto jest mój blog:   http://drzoanna.wordpress.com/

Scarlett napisał:

drzoanna napisał:

oto jest mój blog:   http://drzoanna.wordpress.com/

Nooo, gratulejszyn! czekam z niecierpliwością na notki, a w szczególności na Wacpanine wiersze.

Na nowe wiersze trza będzie pewnie poczekać - ale zawsze warto przypomnieć sobie te stare.
jest sporo nowych notek, ostatnie 3-4 felietony, recka płyty, wpisy blogowe.
Latwo znależć - bo zrobilam spis treści.

Cieszy drugi medal olimpijski szacun dla kontuzjowanej Justyny

Cieszy fakt, że nareszcie jestem PO tym nieszczęsnym egzaminie radcowskim. Cieszy też fakt, że wyniki będą dość prędko, bo już 18 kwietnia. Zła wiadomość jest niestety taka, że najprawdopodobniej nie obędzie się bez repety. Zła, bo to był trzydniowy maraton, po którym wracałam do domu zjebana jak koń po westernie, nie mając już na nic siły i wizja powtórki z rozrywki jeży mi włos na głowie.
A dlaczego? Bo - wstyd przyznać - zadanie z bloku cywilnego mnie przerosło do tego stopnia, że nie miałam zupełnie pomysłu na rozwiązanie. Koniec końców wymęczyłam jakieś bzdury, ale już współczuję członkom komisji, którzy będą to czytać.
Co do pozostałych - wyszło lepiej, co nie znaczy że nie można się niczego przyczepić od strony techniczno-konstrukcyjnej. Ale przynajmniej jest czego bronić.

Niestety, zasada jest prosta - oblewasz jeden blok, musisz powtarzać wszystko, więc - o ile 18.04. nie przeżyję zdziwienia - marzec A.D. 2015 szykuje się równie upierdliwy.

Mimo wszystko, cieszę się. Bo jestem już po, bo - przynajmniej na razie - wreszcie mogę bez wyrzutów sumienia poczytać coś, co nie jest ustawą, komentarzem, wyrokiem sądu czy opracowaniem. Bo już naprawdę miałam dosyć.

Mam ostatnimi czasy masę kombinowania, bo robię projekt komputerowego sterowania maszyną drukarską - monotypem, czyli zabytkową odlewarką do czcionek, która potrafi odlać całe składy tekstu, znak po znaku, odpowiednio wyjustowane. Oryginalnie ta odlewarka odczytywała "program" [tj. zakodowaną serię znaków i spacji] z taśmy dziurkowanej, podobnie jak Odry itp. antyczne komputery. Do przygotowania programu służyła druga maszyna - klawiatura, na której pisało się tekst, ustawiało się podziały linii itd. Mnie chodzi o zastąpienie tej klawiatury komputerem i podpięcie go pod odlewarkę w taki sposób, by taśma stała się zbędna [w końcu przestała być produkowana kilkadziesiąt lat temu ]. Od zarypania rzeczy do nauczenia się z zakresu informatyki, automatyki, mechaniki i zecerstwa - momentami nie ogarniam, jednak robię niezłe postępy .
Dodam tylko, że nic tak nie ułatwia życia jak wygenerowanie sobie pary kluczy do SSH i wbicie się na zdalny serwer bez hasła

Bomba atomowa z dwóch gwoździ biurowych i cytryny? No problemo.

dasz radę. o Ciebie akurat zawsze jestem spokojny. gorzej ze mną, ale życie jest ciężkie, cóż.

Cieszą mnie sukcesy programistyczne. Uczę się Pythona i piszę program obsługujący odlewarkę do czcionek opracowaną pod koniec XIXw. za  pomocą specjalnego komputera sterującego, zbudowanego własnymi rękoma. Dzisiaj wyklepałem i przetestowałem kawałek kodu odpowiedzialnego za sterowanie maszyną... nawet działa jak należy . Przede mną jeszcze długa droga - będę rozwijał program i tworzył od podstaw całą funkcjonalność,  ale cieszy mnie, że podstawowy element działa, a ja jestem coraz lepszy w programowaniu .

Szczęście w nieszczęściu: rozpadła mi się sakwa i wyleciały mi klucze, laptop oraz komórka, wszystko odnalezione, działa

Elegant, to rzeczywiście szczęście: przede wszystkim cud boski, że laptop to przeżył

Zaś co do dużej rzeczy u mnie: przepracowałam w nowym miejscu 10 dni i muszę powiedzieć, że ta robota mi się podoba. Mimo że obecnie ciąży na mnie sporo większa odpowiedzialność (orzekam w postępowaniach administracyjnych), to pracuje się o niebo spokojniej. Żadnego "trzy akordy - darcie mordy", niczego nie wnoszących zebrań, ciężkiej atmosfery. Tak to można pracować!