Albo miotaczem ognia po nich

http://wyborcza.pl/1,87648,5614191,Rank … ralny.html

Nie zgadzam się do końca z tym rankingiem: Białystok wygląda bezpiecznie, a bezpieczny nie jest, bo miejscowym zaufac do końca nie można (jak we "Wiosna, panie sierżancie": nie taki kolor ubrania i będą zaczepiać). Poznań wcale nie jest taki niefunkcjonalny jak mówią, a Wrocław mnie zachwycił.
A rywalizację o najgorszy dworzec w Posce bezapelacyjnie wygrywa <werble>... GDYNIA GŁÓWNA!!!
Niestety, moje fanatyczne uwielbienie Gdyni muszę schować do kieszeni w tym wypadku... Nawet warszawski Centralny ma zalety: jest pod ziemią (więc go nie widać), ma wysokie perony i nie pada. W Gdyni nawet daszków na peronach nie ma.

Hmm... dworzec poznański zalatuje mi zaborem pruskim... hehehe...a tak na poważnie to fajne są te osobne wyjścia na każdy peron... i mały hol

Był kiedyś film o tym, że wojny toczono w ten sposób, ze nie wysyłano naprzeciw siebie armii, tylko dwa wielkie uzbrojone roboty kierowane przez ochotników (niestety nie pamiętam tytułu). Taki sposób rozwiązywania konfliktów w pewnych sytuacjach wydaje mi się rozsądny - nie giną setki, a co najwyżej jedna osoba, nie cierpią cywile...

Przypomniało mi sie: Robot Jox. Jak na tamte czasy (początek lat 90-tych) bardzo realistycznie zrobiony

Ostatnio edytowany przez Viljar (2008-08-27 12:49:15)

Vanessa napisał:

Używanie mięsa armatniego w postaci przymusowo wcielanych do armii niedoświadczonych chłopaków z poboru też uważam za okrutne i chore.

Nie to, żebym popierał pobór (o tym za chwilę), ale niestety nie mogę się z Tobą zgodzić. Z bardzo prostego powodu: podczas wojny ludzie zgłaszają się do wojska na ochotnika. Tacy, którzy walczą pod przymusem, to zdecydowana mniejszość. Gdyby ludzie walczyli tylko i wyłącznie pod przymusem, to praktycznie nie byłoby partyzantów (obecnie zwanych terrorystami). Zresztą dotyczy to nie tylko wojny na terenie własnego kraju, ale ogólnie każdej wojny, w którą dane państwo jest uwikłane. Wyjątkiem tutaj był Wietnam, gdzie USA (tak, tak, właśnie USA - "ojczyzna wolności i demokracji") posyłało poborowych. Obecnie jednak coraz więcej państw ma armie zawodowe, a w zaatakowanych przez nie krajach partyzantka działa długo po upadku rządu, więc trudno tu mówić o jakimkolwiek przymusie.

A co do poboru: jedyną zaletą poboru jest to, że w armii z poboru jest cały przekrój społeczeństwa, co zdecydowanie zmniejsza szansę przewrotu wojskowego (do armii zawodowej często idą ludzie o nie najzdrowszych poglądach na życie, choć na szczęście nie jest to stuprocentowo obowiązująca reguła). Poza tym pobór ma same wady: do armii trafiają ludzie, z których nigdy i w żaden sposób nie da się zrobić żołnierzy; szkolenie jest krótkie, co przy coraz bardziej skomplikowanym sprzęcie, coraz bardziej zaawansowanej taktyce i coraz większej elastyczności działań wojska jest totalną pomyłką; olbrzymie ilości ludzi tracą rok z życiorysu, gdyż dla nich wojsko jest tylko i wyłącznie stratą czasu; następuje mieszanie środowisk, zwykła chuliganeria na siłę jest łączona z normalnymi ludźmi, zamiast być od nich raz na zawsze odizolowana; i tak dalej.

Z tego, że nie każdy partyzant jest ochotnikiem, nie wynika jeszcze, że partyzantka bez ochotników może istnieć. Każda organizacja, czy to terrorystyczna, czy państwowa, czy mafijna, zanim zacznie jakikolwiek pobór, musi oprzeć się na ochotnikach. A co do Afryki, to stworzyłem taką hipotezę, że oni tam się tak wyrzynają, bo im na to klimat pozwala. Gdyby w Europie  spróbować podobnej radosnej wojenki bez żadnego gospodarczego zaplecza, to pierwsza zima by pogodziła wszystkie walczące strony we wspólnej mogile.

Viljar napisał:

Wyrzynanie się Afrykańczyków ma źródło raczej w tamtejszej mentalności i wierzeniach religijnych. Chrześcijaństwo ma tą dobrą strone, że przynajmniej teoretycznie nakazuje cenić ludzkie życie.

O ile jest to życie chrześcijanina

Tak, i świętą wojnę

Że nie wspomnę o ratowaniu nieśmiertelnej duszy grzesznika poprzez spalenie grzesznika na stosie.

Ostatnio edytowany przez Tibbets (2008-08-28 14:30:34)

taaa , tzw. próba wody miała na celu udowodnienie , czy ktoś jest czarownikiem/czarownicą, na zasadzie: jak jest czarownikiem , to się uratuje , jak nie jest , to utonie...

Tibb, chyba trochę przesadzasz, żyjemy w państwie prawa (przynajmniej teoretycznie) i każdy powinien się do niego stosować. Poza tym sytuacja wcale nie wygląda, że bezdomny ukradł tego kogutka, tylko zabił go bez wiedzy właściciela, by zrobić obiad ( w domyśle dla nich obu)

Też bym zabił. Co nie znaczy, że moja reakcja byłaby słuszna, na pewno byłaby zbyt gwałtowna. Niestety, wg prawa zwierzę jest tylko rzeczą i jakkolwiek bardzo bylibyśmy z nim związani, śmierć tego zwierzęcia nigdy wobec prawa nie będzie znaczy tyle, co śmierć człowieka. A co do tego, czy żyjemy w państwie prawa, to mam spore wątpliwości.

Tibb, czy kara śmierci jest adekwatna do kradzieży?