Ech wiele jest takich scen…
Od zawsze…scena na dachu w „Łowcy androidów”
Ostatnio…scena z Control”, kiedy słychać zza kadru myśli Iana: żebyście wiedzieli ile mnie to wszystko kosztuje (przynajmniej taki był sens, bo nie mam jak sprawdzić cytatu)

Niektóre sceny rozwalają mnie też pozytywnie acz nostalgicznie jak np. z filmu „Niewinni czarodzieje”, kiedy idą wężykiem po pustej ulicy, takie nic... zresztą akurat ten film mogłabym oglądać wciąż i wciąż…

Genialna scena z Adwokata Diabła. Pacino opowiada Reevesowi naturę Boga.
"ten gość to żartowniś, siedzi tam i smieje się z nas- HA HA HA"
"Mówi: patrz...ale niedotykaj....dotykaj..ale nie smakuj..."
Ta sekwencja jest niesamowita...zresztą cały film jest taki.

Scena z filmu "Misja" Rolanda Joffe, gdy ranny Mendoza patrzy na procesję prowadzoną przez ojca Gabriela, który za chwilę ginie postrzelony w krtań. Gdy Indianie podnoszą krzyż i ruszają dalej, Mendoza umiera... Zawsze ryczę na tym filmie...

W Obcym 2 jest scena w której Ripley cofa się po Newt. Schodzi do Ula obcych, i znajduje mała tuz przed atakiem facehuggera. Potem wraz z nią ucieka przed Alienami i trafia do ich Matki. Niesamowita jest ta scena, w której Ripley grozi miotaczem sugerując Matce że spali jaja z zarodkami, jeżeli nie zostanie przepuszczona. Moment porozumienia - koszmarny stwór, uwięziony przez skomplikowany system rozrodczy, i quasi-matka, zdesperowana by ratowac przybrana córkę.

Niemal każda retrospekcja w "Człowieku z żelaza". Szczególnie scena smierci Mateusza Birkuta oraz ostatnia scena, jak Maciek stoi nad miejscem, gdzie zmarł jego ojciec. Widzę to miejsce z okna kolejki przynajmniej dwa razy dziennie, a często tamtędy przechodzę. Ten film ma dla mnie wielkie znaczenie, bo jestem w stanie rozpoznać niemal każde miejsce ukazane w filmie. I niemal w każdym byłem (w stoczni też!). No i przez dwa lata miałem sąsiada, który uczestniczył w wydarzeniach z Grudnia '70 i w rozmowach sierpniowych. Jak pomagał mi w malowaniu, to wiele o tych czasach opowiadał. Skutkiem tego zarówno te wydarzenia, jak i film są mi bardzo bliskie.

Scarlett napisał:

Przychodzi mi na myśl wspomniany już przeze mnie w innym wątku film "1900 - człowiek legenda", kiedy 1900 ma wreszcie po raz pierwszy w życiu wejść na ląd. Wychodzi na mostek, na lądzie czeka na niego lachon. 1900 jest przekonany, że chce być z tym lachonem, chce zacząć normalne życie. Jednak jakaś siła nie puszcza go i każe mu zostać na statku, jak się okaże, na całe życie. Nie umiem tego poisac, to trzeba zobaczyć. Próba opowiedzenia takiej sceny to jak taniec o architekturze.

Hmmm, znam ten film na pamięć i lachon jednak chyba na niego nie czekał... Wiele jest tam scen, które mnie poruszają, zazwyczaj są to ich końcowe fragmenty, np. ten, w którym 1900 gra "Tantarellę" dla pasażerów w niższej klasie, a potem nagle zostaje sam w sali, gdy ktoś obwieścił, że zobaczył Amerykę. Może ten fragment nie rozpieprza tak emocjonalnie, ale jak złożyć wszystkie mu podobne zusammen do kupy...

Ostatnio edytowany przez Sinisterr_a.k.a._Icarus (2008-08-25 11:20:49)

Końcowa scena z "Bandyty", kiedy Brute odchodzi z sierocińca, ale mały Jorgu nie odpuszcza i chce odejść razem z nim. Wyję zawsze na tym okrutnie.

Wiem...ja juz nie ogladam..odpuściłem, bo w moich aktualnych stanach zrobiłbym sobie dużą krzywde..

mnie ostatnio gdy odświeżyłem film "Hooligans", przejęła mocno scena , gdy przywódca kiboli West Hamu ginie zakatowany przez szefa kiboli Millwall.

drzoanna napisał:

Ale nie lubię filmu "Tato" - nie potrafię go podziwiać ani mnie nie wzrusza.
Może gdyby szaleństwo żony głównego bohatera pokazano z większym umiarem... żeby trzeba było sie jego domyślać - to filmowe jest przejaskrawiono IMO aż  do absurdu....żona jest zbyt szalona, a Linda zbyt idealny i bez winy.., w życiu tak sie nie zdarza.....w życiu trafiają się prócz czerni i bieli odcienie szarości - znacznie trudniejsze i do zagrania przez aktorów i do opowiedzenia się widzów - za lub przeciw....
taki film byłby dla mnie ciekawszy i prawdziwszy..... a tem wqrza mnie masakrycznie....

<na moment przebudzony ze snu>
Ale on tam wcale nie jest taki kryształowy. Lubi wypić, na dziewczęta chadza, a o prowadzeniu domu czy zajmowaniu się dzieckiem nie ma bladego pojęcia, mimo iż mała ma już parę lat. A że choroba żony została w filmie odkryta bardzo szybko - cóż nie ona i jej schizofrenia są głównymi bohaterami filmu, zaś nagły wybuch choroby w tym konkretnym przypadku to tzw. paragnomen. Nie widzę więc, Dżo, tutaj żadnych przerysowań, jest tej szarości tu wiele, zaś samej czystej bieli i czerni - niemal wcale. Bardzo podobna przemiana głównego bohatera następuje w "Bandycie" Dejczera, z tym że w przypadku Brute'a nie chodziło o jego własne dziecko.

Scena śmierci Artaxa z "Neverending Story". Bolało...

Ostatnia scena filmu "V jak Vendetta", kiedy widać, jak zgomadzeni ludzie zdejmują maski, a wśród nich znajdują się pomordowani przez reżim.